Ve yine…
Bir yalnızlık vaktinde
Senin için bütün yıldızları topluyorum gökyüzünde
Bir ankanın sırtında zümrütten hayaller kuruyorum
Aşkı anlatan bir şiir diliyorum yıldızlardan
Kitap aralarında kuruttuğum çiçeklerde kokluyorum baharı
Vuslatı boy atan ağaçlar dikiyorum en susuz denizlere
Ve çok uzak ülkelere
Yusuf’un kuyudaki sessizliğine ve yokluğundaki sensizliğime sesleniyorum;
“Alıştırma beni hasretine!”
Bir karanfil gibi uzak durma yüreğime
Silkelen ve çık bilinmezliğinin gayyasından
Cimri aşkını kov artık
Sonsuz dehlizinden kalk
Kadehime çöken bu siyah yalnızlığı dök
Ayrı geçen yılları sıfırda başlat
Ve bitir mesafeleri
Yediveren güllerimi buluttan ellerine sar
Verimli harabelere üfle aşkını
Kardelen çiçeği sesinle efsunları kır
Ölümü korkutan varlığını sal içime
Gel ve ruhuma ferahlık veren bakışlarını, lekesiz kalbime sun
Martılar gitmeden, şehir susmadan gel…
Kollarım boşluğu bilmeden, gözlerim uykuyu tatmadan gel…
Şems Mevlana’ya küsmeden, küme küme eşiğimizde gezinen günahları ay beyazlığında uyuta gel…
Beni koru aşkın engel tanımadığı zamanlardan
Sokaklardaki sırrı kırılmış aynalardan koru beni
Hasret yumağını kafdağının zehrinde küçült
Bir başka dilde ismimi söyle
Bebek yüzlü ruhuma hoş gel…
Yol uzun kısa ne fark eder
Canımı acıtan bilinmezliğini ört de gel…
Kalem elden düşmeden, lambada titreyen alev üşümeden
Aşk kâğıda yazılmadan gel…
Tek’i bulmak için
Tek’e bağlanmak için
Tek olmak için gel…
””BİR GECE ÇIKIP GELSEN ÖLMEZSİN YAR
ÖLÜMLERDEN ÖLÜM BEĞEN GELMEZSEN YAR!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder